Sunday, February 27, 2011


ഒരിക്കൽ മനസ്സിൽ കൊണ്ടു നടന്ന പച്ചില ചാർത്തുകളും
പൂക്കൾ വിരിയുന്ന, ഉണരുന്ന, ഉറങ്ങുന്ന ആ വലിയ വസന്തകാലത്തെ
വേനൽകാലം അപഹരിച്ചിരിക്കുന്നു...

ആ ലോകത്തിപ്പോൾ വരണ്ടുണങ്ങിയ ഭൂമിയും..
വറ്റിവരണ്ട അരുവികളുമാണിപ്പോൾ ...
പക്ഷേ ഇന്നലെ എന്‍റെ ആ ചെറിയ ലോകത്ത് നാശനഷ്ട്ടം
വിതച്ചു ആർത്തിരമ്പി മഴപെയ്തിരിക്കുന്നു...

പ്രതീക്ഷിക്കം ഇനിയും ചിലപ്പോൾ ഈ നനഞ്ഞ
മണ്ണിൽ പുതിയ നാമ്പുകൾ വിരിഞ്ഞേക്കാം..
പഴയ വസന്തകാലം പോലെയായിരിക്കില്ല
ഈ വന്ന അവസാനിക്കാത്ത വസന്തകാലം...

എന്‍റെ മനസ്സിലെ ആ ലോകം ഈ വിരലിലൂടെ
ചലിക്കുന്ന പേനയുടെ മഷിയിൽ
എഴുതപെടാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....